Voetreis Tiny Verboord

VRIJDAG 26 MEI
Om 6.00 uur zijn ze al opgestaan met een slecht gevoel, wat ook later terecht bleek, Nol zag het niet meer zitten en wilde niet meer verder. Bij een voor Tiny bekend stoplicht namen ze afscheid van elkaar, en hij moest de reis alleen vervolgen, met natuurlijk een rotgevoel over het gebeuren die morgen. Maar er zat niets anders op Tiny moest alleen de reis vervolgen. Achteraf was het maar goed dat Nol zich niet verder ging afmatten want er volgde pittige heuvels wat voor hem ook nieuw was. Tegen de avond belde hij aan bij een klooster waar hij geweldig eten kreeg , en zelfs een glas wijn kreeg aangeboden.

ZATERDAG 27 MEI 35 KM
Eerst maar naar de kerk gegaan, dat is nooit verkeerd. Het is veel klimmen, en dat heeft voor Tiny geen voorkeur, hij heeft er een beetje een hekel aan, maar het is niet anders, ook de rugzak bij hem wordt dan zwaarder. Wetende dat het nog een verre reis is neemt hij wat gas terug, en bedenkt dan dat hij ook wel eens naar huis kan bellen. Thuis waren ze in inmiddels op de hoogte van het vertrek van Nol, en spraken Tiny moed in om vooral toch door te zetten, maar ja in Berghem voelde ze niet wat Tiny voelde.
In Frankrijk viel het ook niet mee om een goede slaap plaats te vinden, van de pastorie stuurde ze hem naar de camping, en van daaruit weer naar een hotelletje, uit nood werd daar maar geslapen die nacht.

ZONDAG 28 MEI 
Een rotdag met veel wind en regen.
Het enige lichtpuntje van de dag is het ontmoeten van een auto met mensen uit Lichtervoorde, even fijn gebuurt, en de vrouw kwam hem nog achterna lopen met 2 echte Brabantse worstenbroodjes 
Tiny had toch al 40 km gelopen die dag en liet zich met de auto afzetten in het dorp. In het dorp was een carnavalsoptocht aan de gang, een prachtig gezicht, en weer eens iets anders. Van daaruit werd hij door de plaatselijke politie gestuurd naar een klooster in de buurt, die waren druk doende om vespers te zingen en Tiny wilde ze daarin niet storen.
Na afloop van het gezang rammelde hij aan de deur, en werd door een van de Monniken naar achteren gestuurd. Er kwamen niet zo veel pelgrims aanbellen bij dit klooster, dus ze waren vereerd met het bezoek. Het eten bij de monniken was goed maar anders. Onder het eten werd er veel gebeden. Er waren ongeveer 15 monniken die een voor een hun soep kregen, en als ze bij nummer 15 waren had nummer 1 al zijn soep op, en die begon dan aan de aardappelen, dan kwamen de groente aan bod, en zo rouleerde de maaltijd, onder het eten draaide er een oude grammofoon met een al even oude plaat, maar de sfeer was er niet minder goed om. 
Tiny had een stuk of drie kaarten in zijn rugzak, en een klein actueel kaartje had hij op zijn buik hangen. Vaak liep hij langs de zo genoemde B-wegen die gelegen waren langs de hoofdweg.

MAANDAG 29 MEI 35 KM
Het was die dag slecht weer met veel regen, maar toch als Tiny de keus had liep hij toch liever in de regen dan in die brandende zon. Bij een plaatsje aangekomen waar hij meestal als blikpunt de kerk aanhield kwam hij al snel aan bij een gemeentehuis. In Frankrijk is er een verplichting van overheidswegen om iedereen onderdak te verlenen. Tiny maakte een fout om niet naar de burgemeester te vragen, een ander persoon bracht hem naar een gebouw, een gebouw waar hij een kluizenaar ontmoete. In het gebouw was alles even smerig , tot de kopjes toe, de aangeboden koffie werd dan ook vriendelijk afgeslagen, Tiny vroeg om melk wat hij dan ook kreeg. Ook liepen er nog een stuk of 4 honden rond. Tiny zocht dan ook maar naar een wegrestaurant waar hij ook nog 2 Belgen sprak ,algemeen waren het allemaal hele kleine dorpjes waar weinig te beleven viel.

DINSDAG 30 MEI 40 KM
Hij zoekt op de kaart naar een plaatsje en ziet dat het deze dag een heel recht stuk is geweest, daarom ook die 40 km, niet ongewoon maar toch opvallend, hij zag die dag veel natuurveranderingen, Tiny dacht dat zelfs de mensen een ander gezicht kregen. Na die 40 gelopen kilometers kon hij nergens een slaapplaats vinden, ook de pastoor had zelfs geen plaats, dan maar naar het gemeentehuis, ook geen plaats, maar ze verwezen hem naar een andere gemeente, waar hij kon slapen in de raadzaal. De voorkant was een gemeentehuis en de achterkant was een school, verder was het maar een dooie boel geen restaurant in de buurt helemaal niks. Om 18.00 uur kwam de overigens vrouwelijke burgemeester vragen of hij kwam eten. Ondertussen had ze even haar zwager gebeld die onze taal machtig was, en daar heeft hij even gezellig mee gebuurt.
Tiny had wel in die korte tijd hun vertrouwen gewonnen wat ook later bleek toen ze kwam aandragen met een matras, en morgens werd hij zelfs gewekt voor een fijn klaargemaakt bad. Hij was weer fris en kon er weer tegen die dag.

WOENSDAG 31 MEI 48 KM CHALONS
In dit gebied was het vooral opvallend dat er zoveel monumenten van de oorlog 1914-1918 waren. De gedachte onderweg waren vaak over de dag daarvoor, en over de avond hoe hij weer een slaapplaats zou kunnen vinden, de stilte met alleen de vogels vond hij ook prachtig. De avondgedachte waren vaak bij thuis. In Charlons? Was meer te beleven, het was dan ook een middelgrote stad, veel hotels en natuurlijk ook een gemeentehuis die ze aan het restaureren waren. Door de vraag om onderdak werd er nogal gebeld tot uiteindelijk een opvang was geregeld. Hij kwam bij een opvang van drugsverslaafde en twijfelde even of hij hier wel wilde overnachten, hij besloot toch maar te blijven en achteraf viel het allemaal wel mee, en trouwens het eten was er heel goed. Tiny was gewend om op elke plaats waar hij gratis mee mocht eten als dank een vergoeding te geven, maar hier mocht dat niet, dit was van de gemeenschap, en er werd hem ook nog aangeboden om even gratis naar huis te bellen.