QR Pilaster Berchplaets
Deze pilaster maakte deel uit van de toegangspoort van Berghem Sport aan de sportstraat, 1940-1965
Het straatnaambord en deze gemetselde pilaster zijn de laatste fysieke herinneringen aan deze markante plek in het centrum van het dorp.
Een herinnering aan de periode van 1940-1965 toen op deze plek in het centrum van Berghem het voetbalterrein van Berghem Sport gesitueerd was en waar behalve voetbalwedstrijden ook andere activiteiten plaatsvonden zoals sportdagen van de RKJB en RKJBB (Rooms-katholieke Jonge Boerenstand en de Rooms-katholieke Jonge Boerinnenbond) de latere KPJ (Katholieke Plattelands Jongeren). In 1965 speelde Berghem Sport hier zijn laatste wedstrijd en verhuisde naar het sportcomplex De Koppelsteeg aan de Osseweg in Berghem.
In 1970 kwam er op deze plaats een sportzaal en in 1980 volgde het gemeenschapshuis “De Berchplaets”.
Dertig jaar later is de sporthal en De Berchplaets al weer verouderd en komt er aan de Sportstraat een heel nieuw gemeenschapshuis “De Berchplaets”.
Deze oude pilaster is gemetseld door Naris Ruijs en Leo Bimbergen.
De viering van de landelijke burendag 2014, werd bij de Berchplaets gebruikt voor de ‘onthulling’ van de pilaster op het voormalige voetbalveld van Berghem Sport. Tijdens deze onthulling las Riny Boeijen afgelopen zaterdag een prachtig verhaal voor. Het verhaal heet ‘HIER STOK DAN’. Voor diegene die dit mooie bergs verhaal moesten missen, hierbij de kans, dankzij Riny Boeijen zelf, om het alsnog te lezen.
HIER STOK DAN.
Ès oe in Bèrge nie kenne, dan wört ‘r alt gevroagd: ‘Van wie zedde ge d’r enne?’ Mijn hen ze dè nôit gevroagd, mar ès ge ’t wete wilt; ik ben d’r enne van Naris Ruijs èn Lee de Bim. Nou zudde musschien laache, toch is dè ècht wôrrent woar. Want Naris èn Lee hebbe mijn gemakt. In 1939, krèk vur d’n orlog. Doar han ze nie ens ’n vrouw be nôddig, die twieje ware durren tijd al lang vurruit.!
Ik ben d’r enne van ’n twelling. Saame mi m’n bruur stonne we ôn de Sportstroat die groewte pôrt vast te haawe. M’n bruur liift nie mer, mar ik ben d’r nog wel. Èn ik kan oe vertelle dè we wè meegemakt hebbe in die jôrre toen ’t hier nog ’n voetbalvèld waar. Wè daachtte ès al dè vrouwvolk van de KPJ in de korte boks ônt rondspringe waar? De wandelsport èn de hèrmunnie zijn d’r geweest. Ik heb ‘r ok ’n kat zô hard zien loewpe ès unnen hoas. Èn hij hiette Kees. De Zwaluw hetter nog ôit duive los geloate. Doar hak ’t nie zô op, want die schete op munnen kop, nèt ès die dakschijters van Sjaak Sijnen èn Grad van Hintum. !
Mar ’t môiste van alles waar toch ’t voetballe. Dan hen ze ’t teegewôrrig over dieje Ziggodome èn de Arena. Och jonge, dè han wij hier in de jôrre vijftig al. Ès die Hèrpse bônne hier kwaame speule, dan dinne wij de pôrt ope èn wörde de tribunes zoewe nor binne gereeje. D’r kos hèndig ’n por duuzend man op. Èn dan hebbe ze ’t over skaibokse. De hielj kappeloan Kitslaarstroat ha ’n skaiboks. Doar hong ’t sondagsmiddegs ès ’t uurste moes speule mitte biejn in d’n dakgeut. Wij han ok ME. Gen busse vol, mar twe man; de Pol èn de Parl. Ès die twieje rondliejpe, dan hiel iederiejn zunne moel. Zèllufs Lee Vos èn Cees ’t Kètje. Èn Wimke van Miene zörgden ‘r vur dè ze amôl aachter d’n droad bleve. Zoewe dinne we dè.! !
Och ik zie Driek van Vugt nog langs de lijn zitte. Hij keek nie nor ’t voetballe, mar enkelt nor hoe schôn z’n vèld urbe laag. Wè trok-ie unne poszegel ès Jas de Laaw wir unne ros uit zunne dries schupte. Ès of-ie ’t èèges vuulde. Èn wè daachte van Hènk van Pukke, d’n dokter. Die ha gen spuitbusse, nietapparate of al dè grèèj dè ze teegewôrrig hebbe. Unne wôtterzak mi unne spons erin, dè hattie. ‘Even kijken’, zinie dan. Want hij prôtte strèèlluk ès-ie in functie waar, mar ja doar waar ’t dan ok unne dokter vur. Èfkes mitte spons ‘r over. ‘Gaat wel weer,’ zin-ie èn Hènk de Gieps hoemperde ’t vèld wir op, of-ie wô of nie.!
De klèèn jong han ok schik mit voetballe. Ès ’t schôn wiir waar èn ze han nog ’n bietje van d’r traktemènt over, ginge ze unnen ijsco koewpe be Piet de Kat of Harry de Sieb. Èn ès Ajaan -’t kenon – Hèndriks op gool schoot èn diejen bal zèlde wir is unne kiejr de schutting over, dan zaag ik die jong amôl vurbe stiejve. Wietem ’t uurste ha. Behalve ès-ie be Has Martens tusse z’n erpel terèèchte kwaam. Doar dorstte ‘m gen man te gôn hoale. ! !
Ok èster gen voetballe waar èn we de pôrt dicht han, wôn die verrekte jong toch gôn speule. Ik gaaf doar niks um. Ik he verschèèjene van die kortôrre over de pôrt heene geholpe. Mar ès de pliessie ze zaag, waare ze de nasjenaale. Ik zie Van der Hoeven èn Van d’n Bèrg nog aachter Bertjes van Kareltje Akkermans ôn doen. Die kos ’t nie hèèjse mi z’n korte pôtjes. Hij he d’n helle woensdagmiddeg op ’t pliessieburro onder ’t gementehuis strafregels zitte schrijve. !
Mar ok mittie groewte laabusse hek ’t iejn èn aander meegemakt. Vurral mi de kermus. Dan ginge ze be mijn mi ’n mèìjdje stôn te vrèìje. D’r wörde wè afgehaffelt èn uit de krop gevoejerd. Èn liege dè ze dinne. Zôn mèìjdje mènde dèsse in d’n himmel kwaam. Mar dè waar mar efkes. Nôdderhaand hek ‘r nog wel is iejn huure zegge: ‘Traawe, dès nèt ès in oew boks zèèke. Tis efkes wèèrrum, mar lang kaaw.’! Toen Bèrge Sport nor d’n Osseweg ging, wörden ’t amôl anders. Alliejn d’n hond van Kareltjes, hullieje Monty, zèkte nog alle daag teege m’n ôn. Èn Marie van Sjaak Sijnen he nog unne wasdroad ôn mijn vaast gemakt, umdè Sjaak ’t verrekte die kepotte waspoal te make. Vur de rest zaag ik alliejn nog mar gèète. Van die klèèn be Sjaake in zunnen hof èn ’n groewte witte be ’t Wit Gele Kruis; ’n juffrouw. Èn toe de Bèrchplôts ‘r kwaam, zaag gen man me mer stôn. !
Ik ben d’r nou vijf ’n zuvventig, mar ’t ha wènnig geschild of ik waar d’r al nie mer geweest. Ik ben nog ’n joar of ’n ding op ’t Tuurèènd in de koast geweest, be d’n Boei. Doar zek wel wè bekômme. Mar ja, tis toch ’t Tuurèènd èn ik ben d’r enne van geenèènd, dus ik ze blèìj dèk wir trug ben. Èn nou stôk op ’t môiste plèkske dè ’t aaw voetbalvèld ôit gehaad he; de penantiestip. Èst ôn mijn li, nog wel honderd joar. ! !
Riny Boeijen
www.rinyboeijen.nl