Voetreis Tiny Verboord

Voetreis Tiny Verboord naar Santiago de Compostela

Een uitgebreid verslag over de ervaringen van Tiny Verboord tijdens de pelgrimstocht van maar liefst 2700 kilometer die hij in het jaar 2000 volbracht.

Lambert van Hintum ging in gesprek met Tiny en schreef het onderstaande verslag over de voetreis naar Compostella.

Auteur: Lambert van Hintum

Vanuit het bestuur van Berchs-heem kwam het idee om de ervaringen van Tiny Verboord op te tekenen voor het nageslacht. Ik zag daar wel wat in en belde de volgende dag met Tiny met de vraag, of hij daar zin in had, er werd meteen een afspraak gemaakt. Ik dacht dat het met een voormiddag wel gepiept zou zijn, maar dat was zeker een verkeerde inschatting, na 8 voormiddagen, altijd op maandagmorgen had ik het verhaal compleet.
Na ongeveer 13 jaar op vele cassettebandjes te hebben gestaan, en wij het weer tegenkwamen bij het inventariseren van de heemkamer vond ik het toch wel tijd worden om het ook aan het papier van het Vagevenster toe te vertrouwen. Tiny Verboord is al van het begin 1992 lid van Heemkundevereniging Berchs-Heem, en woonde in de Waterstraat 3a (Durenseind) in Berghem samen met vrouw en 4 kinderen, 2 jongens en 2 meisjes.
Oorspronkelijk komt Tiny uit Vlijmen uit een mandenmakers gezin van 6 kinderen, eigenlijk 8 zegt Tiny, maar 2 zijn er overleden. Vader Moeder 4 meisjes en 2 jongens. Op de vraag waarom hij in Berghem kwam wonen legt hij uit dat ze een gehandicapte dochter hebben en dat ze de woning van de schoonouders konden kopen met veel meer ruimte. Lopen was zijn hobby, maar meer atletiek.
Lange afstanden en de marathon 42 km en 195 meter, hij was lid van de vereniging Prins Hendrik in Vught. Verder was hij ook nog lid van een wandelvereniging die veel dagtochten liepen in een vast groepje. In zijn werkzame leven heeft Tiny in de elektro gewerkt nu heet het bedrijf de NAM.

DE START
20 mei 2000 was het dan zo ver om 8.45 uur werd hij vanaf de Waterstraat begeleid door familie vrienden en kennissen naar de kerk in Berghem al wandelend, om 9.15 uur kwamen ze daar aan welkom geheten door pastoor Antoon van Genugten. Na een gebedsdienst, en het zingen van meerdere liedjes werd hij uitgezwaaid om dan aan zijn grote reis te beginnen. Tiny liep eerst naar Loosbroek om daar zijn wandelmetgezel Nol van der Linden op te halen om dan gezamenlijk naar Heeswijk te wandelen. Niet alleen goede schoenen waren van belang maar ook de onmisbare rugzak van 16-18 kg. Een rugzak met daarin potlood en papier, scheerspullen, handdoek, sokken, onderbroeken, slaapzak, stretsch bedje, stoeltje, slaapzak, beker, mes en vork, bidon, gsm ,verbandtrommeltje, eten voor onderweg, en niet te vergeten de Nederlandse vlag!!, heel belangrijk in het buitenland.
In de voorafgaande week had Tiny in het ziekenhuis een pastoorsbediende ontmoet uit Heeswijk, en toen hij van zijn plannen vertelde werd hij uitgenodigd op de koffie, het was een goed en hoopvol begin. Via Heeswijk , Boskant, en Schijndel werd er naar st Oedenrode gelopen waar ook nog even werd aangegaan bij een broer van onze pastoor, van daaruit ging de reis naar Vessem.

22 MEI 2000 VESSEM, DE OFFICIELE START
Vessem is een verzamelplaats voor lopers naar Santiago vele lopen de reis niet direct maar in etappe uit, vergelijk het maar met het lopen van het st Pieters pad.
Het is geen wedstrijd, en de indeling kun je zelf bepalen
Door familie, vrienden en kennissen nog een keer alle goeds te hebben mogen ontvangen, en een st Jacobs schelp omgehangen te hebben gekregen met een steen in de rugzak vertrekt het duo naar het einddoel Santiago de Compostela. De steen wordt ongeveer 200 km van Santiago bij het kruis neergelegd
Via Bladel, gaat het naar Eersel naar Postel in Belgie, daar wordt hij door Nol al snel gewezen op een heel groot en mooi klooster, maar Tiny vindt het nog wel iets te vroeg, de kilometers die je vandaag loopt hoef je morgen niet meer te lopen is zijn motto. Verderop zien ze weer een klooster en bellen aan, de abt was niet thuis maar konden toch blijven slapen maar wel in de kelder, het eten wat ze daar kregen was sober maar goed.

DINSDAG 23 MEI 35 KM 
In de ochtend om 9.00 uur richting Beringen een tocht van ongeveer 35 km. Via Baalen kwamen ze in Beringen aan waar ze aanklopte bij een pastorie, maar niemand was thuis. Bij informatie in een apotheek werden ze naar de nonnen gestuurd maar daar waren ze niet ingericht voor kostgangers, dus dan maar weer terug naar de pastorie. Ze werden verwezen naar een soort jeugdhuis om daar de nacht door te brengen, maar van een derde persoon die zich mengde in het gesprek mocht dat niet. Nol die moeite had met de afwijzing liet dit ook duidelijk blijken, en toen ze eindelijk zagen wat voor spek ze in de kuip hadden mochten zij er toch blijven, In de morgen werden ze zelfs uitgenodigd voor het ontbijt.

WOENSDAG 24 MEI
Die dag werd er gelopen van Beringen naar St. Truiden. Het was een vlakke route met weinig spannends die dag, onderweg hadden ze een rustpauze ingelast om toch even weer bij te praten. In St. Truiden konden ze samen overnachten bij de zusters van Liefde, het was daar geen gewoonte meer om te overnachten, maar mochten toch blijven slapen, eten en drinken. Als het kon gingen ze altijd rond 10.00 uur naar bed. In de nacht werd Tiny transpirerend wakker wat aan de verwarming bleek te liggen, de ramen werden opengedaan en was het leed weer geleden.

DONDERDAG 25 MEI
Er werd in St, Truiden gestart voor een voetreis die dag van ongeveer 32 km. Nol vond op echt zijn rugzak te zwaar worden, als oplossing werd er gekozen om wat spullen achter te laten. Na een tijdje kwamen daar nog rugklachten van Nol bij, de rugzak die steeds lichter werd voelde aan alsof hij steeds zwaarder werd. De kaart werd er bij gehaald en er bleken nogal wat heuveltjes in het vooruitzicht te zijn, waar Nol nogal tegenop zag. Tiny die de omgeving een beetje kende vertelde dit , als hij niet meer verder kon het een kleine moeite was om weer snel bij de hoofdweg te komen, waar hij dan in een kleine 3 uur weer in Nederland zou zijn.
Maar ze besloten er toch nog maar een nacht over te slapen. Per slot van rekening was geen van twee blij als er een af moest haken. In een boerderij vonden ze die nacht onderdak.