Activiteiten 2016

11-09-2016 Open monumentendag Symbolen en iconen
Activiteit:
Sint Willibrorduskerk
Openingstijden:    Zondag 11 september van 9:30 tot 16.00 uur
Het programma ziet er als volgt uit:
Eucharistieviering (9:30 uur)
Deze driebeukige neogotische kruisbasiliek uit omstreeks 1900 is in de eerste plaats een Rooms-Katholieke Kerk en daarmee een plaats van gebed. Het is een gewijde plaats waar wij katholieken God constant tegenwoordig weten. Elke zondag opnieuw komen hier samen om God de eer te brengen die Hem toekomt. We doen dat in het vieren van de Heilige Mis, een hernieuwing van het kruisoffer dat Jezus Christus gebracht heeft. De eucharistieviering bestaat uit het luisteren naar het woord van God en uit het vieren van de eucharistie.
Interieur
Gedurende de dag (buiten de vieringen) is er de mogelijkheid om het interieur van de kerk te bezichtigen. Deze is rijk aan symboliek en er is iemand aanwezig waar u eventuele vragen aan kunt stellen. Zij staan u graag te woord om het een en ander te verduidelijken.
Dit jaar willen we bijzondere aandacht besteden aan de heiligen.  Doorheen de hele kerk zijn ze te zien, op altaren, preekstoel, biechtstoelen, tegen pilaren enz. Elk van deze heiligen is te herkennen aan zijn eigen attribuut (symbool). Hoe komen ze aan deze attributen. Misschien heeft u ook wel een heilige thuis waar u niet van weet wie het is, of wat de achtergrond is bij deze heilige. Breng ze mee, of een foto, en misschien komen we er samen uit wie het is.
Lof (15:00 uur)
We willen de openmonumentendag afsluiten met een gebedsmoment, het is en blijft een kerk, een plek van gebed. Het lof is van oudsher een moment om samen te bidden en te zingen. Dit jaar willen we dat ook doen in het teken van de heiligen.
St. Willibrorduskerk
St. Willibrordusstraat 40, 5351 EE Berghem

10-09-2016: Open monumentendag Symbolen en iconen
Activiteit:
Op de eerste verdieping heeft Heemkunde Vereniging Berchs-Heem haar historische verzameling, schilderijen, beelden, gereedschappen, bidprentjes, aktes, foto’s en boeken.
Over het monument
De bouw van het klooster is vergelijkbaar aan die van de pastorie van de St. Willibrorduskerk. Een kubusvormig herenhuis met neogotische details, maar soberder dan de pastorie.
Boven de ingang bevindt zich een Vincentius beeld. Achter de grote deuren is er een kapel en een mortuarium. Deze doen nog steeds dienst. De aanbesteding van het Liefdegesticht vond in 1883 plaats. Het initiatief ging uit van het kerkbestuur onder leiding van Pastoor J. van Asten. Op 10 november 1884 betrokken 7 zusters uit Schijndel het pasgebouwde klooster. De zusters hielden zich aanvankelijk alleen bezig met het rooms-katholieke onderwijs aan meisjes en later zorgden zij ook voor de bejaarden. Op 7 mei 1908 de inzegening van het mannen- en vrouwen gasthuis door Pastoor C.A.M van Tetering.
Het gebouw van het oude klooster uit 1884 bleef wat betreft de buitenmuren geheel intact, maar voor de rest werd het grondig vernieuwd. Sinds enkele jaren is dit het onderkomen van heemkundevereniging Berchs-Heem.
Oude Klooster
Heemkundevereniging Berchs-Heem
St. Willibrordusstraat 49a, 5351 EE, Berghem

16-06-2016: Brabantse Dialectpenning 2016

DEN BOSCH – Riny Boeijen uit Rosmalen en Gerard Ulijn uit Megen hebben zondagmiddag in Lieshout de Brabantse Dialectpenning gewonnen. Riny Boeijen won de prijs voor het mooiste verhaal, Gerard Ulijn ging met de hoogste eer strijken in de categorie gedichten.

Zaddoek

‘Wè kômde gé vertelle?’
Ze ston wijdbens in de kamer. D’r oewge keeke koertelig. Mi bèèj d’r haand hiel ze unne zaddoek vaast.
Ze há unne kooien dag. Èn dè kos ’t vur mijn ok wel is wôrre, want ze kende me nie. Alzheimer in oewe kop is nèt zô lellek ès de meutel in oew houtwèèrrek. Gaater, die ge nie mer kunt vulle. Toch waar d’r iejn ding, woarie gen vat op há gekreege; ons moeder èn durre zaddoek, doar kwaam zèllefs hij nie tusse. Wè-tie ok prebeerde.
Ze há t’r alt enne bé gehaad. Wèsse ok din of woar ze ok nor toe ging. Enne in d’r haand èn enne in durre schort. Èn ès ze d’r uit ging, ok enne in d’r tas. Ge kost nôit weete. Enne onder d’r kusse, enne in de toffellooi, enne op ’t nachtkèèsje, enne in durre sondagse jas. Èn ik há d’r ok alt enne bé. Anders kwaamde deur nie uit.
‘Hedde unne schônne zaddoek bé?’
‘Ja mam.’
‘O ja? Lôt is zien dan?’
Zèllefs toen ‘k al op m’n èège wônde èn ’n bèkske koffie kwaam vatte, vroeg ze d’r nor. Ik há unne ker ’n pèkske pepiere zaddoeke bé gehaad. Ge hát ze is moete huure. Doar dögde niks af. Dè die van ons mijn zoewe de stroat op há loate gôn.
‘Zeker te lööi um te waasse èn te strijke. Hier, nimt ‘r mar ’n por van mijn mee.’
Ze há d’r petoffels aaws um ôn. We keeke tegelijk nor d’r voewte èn wir trug.
Ik zaag ze twijfele.
‘Zedde gé d’n dokter?’
Ik kreeg gen kans um ‘ja’ of ‘nii’ te zegge.
‘Och dokter, kekt is efkes nor m’n voewte. Ze doen zô ziejr.’
‘Gôt’r mar is bé zitte,’ zin ik èn rool de petoffels um. ‘Zoewe biiter?’
D’r kwaam ’n zunneke op d’r gezicht.
‘Och dokter, wè zedde ge unnen hèlle.’ Ze viigde mi durre zaddoek over d’r muuleke.
Di waar ze nou, ons moeder. Hoe duk há’k vruuger nie ès jungske m’n nuske in durre schort willen daawe. M’n èrmkes um d’r heene geslaage, ès’k brulde umdè’k gevalle waar of ziek. Efkes unnen èèj over m’n bölleke. Miejr nie. Mar dè waar d’r nie bé geweest. Doar hásse genne road mi geweete. ‘Kômt is hier,’ èn mi durre zaddoek m’n snotbèl afgeviigd. Dè waar ’t.
‘Èn nou doede’t èèges mar. Ge het ok unne zaddoek. Èn nie janke. Janke, dè doen mèskes.’
Ès we daalek is ’n bèkske koffie ginge vatte,’ vroeg ik.
Ze keek nor durre rok.
‘Kan ik zoewe mee?’
‘We mènde gé. Ge zet ’t schônste wefke van de hiejl wereld èn umstreeke.’
‘Ja dè zal wel,’ kètste ze trug èn ston op. ‘Uurst kijke of m’n hoar goewd zitte.’
Ze ging vur de spiegel stôn, want gröts waar ze nog steeds.
‘Èn efkes unnen schônne zaddoek vatte.’
In de kaast laage drie stèèpelkes op ‘r te waachte, nètjes gewaasse èn gestreeke. Ze viejt ‘r enne èn meepessant d’r fleske onjeklonje. De zaddoek wörde rijkelijk gedôpt mi Keuls wôtter.
‘Gé ok ’n bietje? Vat oewe zaddoek is.’
Ès ik strakke thuiskwaam, hoefde’n ik die van ons nie mer te vertelle woar dè’k geweest waar. Dè rook ze wel.
Onderweeges nor de koffiekamer kreeg ze de kijk op ’n bordje van de noewdverlichting. ‘Uit,’ laas ze hardop. ‘Dan meude doar nie in.’
Toen we ôn de koffie zaatte, begos ze me nèìjsgiereg ôn te kijke.
‘Van wie zedde gé d’r nou enne?’
D’n dokter waar ze onderweeges verlorre, mar durre zoon há ze nog nie gevonde.
‘Rien. D’n oudste,’ zin ik.
‘Pfff,’ bloasde ze. ‘Dè zudde wel wille,’ èn ging mi durre rug nor mijn toe zitte.
Hôstig viigde ze mi durre zaddoek dur d’r oewge. We zinne niks mer teege mekaare.
Proate han we toch al nôit gedôn. Ok nie, toen’k nog durre zoon waar. Buurte ja, dè dinne we. Mar ès ’t mèènes wörde èn we waare ’t nie ens, dan há ze d’r antwoord gaaw kloar. ‘Ons vôdder zin ’t al: “Èège luis bijten oe ’t hardste.” Ik wil ’t ‘r nie mer over hebbe.’
Terug op d’r kamer, wô’k munne jas vatte.
‘Rien? Ès ge is ’n uurke of ’n ding buite gingt speule.’
Ik verschoot ‘r af.
‘Hedde unne schônne zaddoek bé?’
‘Eh… ja mam.’
‘O ja? Lôt is zien dan? Ge zörgt wel dè ge vur d’n donkere binne zet hé? Èn ès de mense gôn iite, kômde nor huis. Ja?’
Èn ze drèìjde d’r èège um èn keek nor buite.
‘Eh… ja mam’, töötelde ik. ‘Dan eh… dan gô’k mar. Tot strakke.’
Ik viejt munne jas èn ging.
Toen’k over de gang liejp, begosse m’n oewge z’mbèìst te pikke.
Ik vuulde in m’n tès nor munne zaddoek, viejt ‘m in m’n vaust èn neep erin.
‘Nii,’ zin ik in m’n èège. ‘Nie janke. Janke, dè doen mèskes.’

Riny Boeijen

03-01-2016 Nieuwjaarsreceptie

Op zondag 3 januari 2016 geeft Berchs-heem een nieuwjaarsreceptie voor haar leden.
Deze receptie wordt gehouden van 13.30 tot 15.30 uur in de heemkamer.
U bent van harte welkom.